Als ik mijn diploma over een tijdje in ontvangst mag nemen zit daar ook een Nacht kwalificatie bij. Hiervoor moet je 5 uur ‘s nachts gevlogen hebben waarvan 2 uur solo. Dit was een hele mooie ervaring. Het is even wennen om snelheden en hoogtes in te schatten nu je alleen nog maar een horizon en glidepath indicatie ziet. Er staan twee lichten naast de baan die aangeven of je te hoog of te laag zit, wit + rood is goed, 2x rood is laag 2x wit is hoog. Bij de dual vlucht vlogen we over Phoenix Sky Harbor heen, een druk vliegveld waar grote maatschappijen komen. onderweg kijk je uit over “Phoenix by night”.
Bij de training horen ook 2 land away’s en een cross country qualifier. Voor de land away’s ging ik solo naar de vliegvelden Chandler en Ryan. De cross country qualifier gaat naar beide vliegvelden in één vlucht. Ik vloog via Chandler, waar ik een “full stop taxi back” maakte (landen, naar het begin van de baan taxiën en weer opstijgen), naar Ryan waar ik geluncht heb, en daarna weer terug naar Goodyear. Voor de hele vlucht staat 5 uur, behoorlijk intensief dus. Vlak bij Ryan ligt een militair vliegveld, Davis Monthan AFB, daar zijn A-10 Thunderbolt’s gebased en daar kwam er één van een touch ‘n go maken op Ryan voor familie die op de grond stond te kijken. Ik had er nog nooit een gezien en nu verliet ik het circuit net terwijl hij zijn touch and go maakte, een mooi gezicht! Hieronder de kaart voor mijn cross country qualifier.
Later die week ben ik met Fabrice naar Pima Air and Space museum geweest. Daar staat een verzameling van oude luchtmacht toestellen, bij foto’s zal ik een map maken met foto’s van dat museum. Een gedeelte was binnen, maar buiten stonden de échte kisten. Verschillende Air Force One’s, het toestel waarmee de president wordt vervoerd, tankvliegtuigen en drie B-52 bommenwerpers (een achtmotorig vliegtuig). Toen we buiten liepen hoorde we ineens een enorm hard laag geruis, duidelijk een straaljager! Vervolgens kregen we een oefendisplay te zien van een F-16, later een formatie met een F-16 twee F-4′s en een F-86. Later formaties met P-51D mustangs, opnieuw de A-10 en daarna een F-22! Nooit verwacht die in het echt te zien. De F-22 kan dmv thrust vectoring (bewegende motor uitlaat) veel meer dan een normale straaljager, hij liet zich bijvoorbeeld in een spiraal uit de lucht vallen waarna hij weer gewoon accelereerde en weg vloog, iets wat een normale straaljager niet zou doen.
PT4 is de laatste progress test voor de CPL Skill Test, het gaat hier om instrument vliegen. Je krijgt een kap op je hoofd waardoor je alleen nog maar in het vliegtuig kunt kijken en op die manier moet je een hold (een ovaal circuit die in de luchtvaart veel word gebruikt als alternatief van je auto even langs de weg parkeren) vliegen en een approach. Het is misschien een beetje als voorbereiding op de IR fase in Engeland waar we niets anders doen dan dat. Limited panel is een ander onderdeel, de instructeur/examinator plakt een aantal instrumenten af met stickers om te doen alsof een aantal instrumenten het hebben begeven. Unusual attitudes was het leukste onderdeel, je instructeur of examinator haalt vreemde stunts uit met het vliegtuig waarna hij zegt: “Recover”, dan mag je je ogen open doen en het vliegtuig terug in horizontale vlucht brengen. Voor PT4 kreeg ik opnieuw een 2!
